φαγολυσία

η, Ν

βιολ. περίπτωση κυτταροφαγίας κατά την οποία τα φαγοκύτταρα δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν την προσβαλλόμενη λεία και εκβάλλουν όλο το περιεχόμενό τους για την καταστροφή της, με αποτέλεσμα να καταστρέφονται μαζί της.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. phagolysis < θ. φαγ- τού αορ. β' ἔ-φαγ-ον τού ρ. ἐσθίω «τρώγω», (βλ. λ. φαγεῖν) + συνδετικό φωνήεν -ο- + λύση].